Mijn vader is de Heilige Geest

Elke avond plachtte onze vader ons te vertellen over de oorlog.
Boven een walm van urenlang doorgekookte aardappelen pakte hij z'n mes en vork, plante ze naast zijn bord en begon zijn preek:
"Jullie mogen wel blij zijn met dit eten."
"Waarom dat nou weer?" vroeg ik.
-"Omdat jullie niet weten hoe het is om geen eten te hbben. Jullie hebben de oorlog nooit meegemaakt."
Ik zuchtte, tevergeefs: "Jij hebt de oorlog ook niet meegemaakt pa, jij bent geboren in 1952."
De trouwe varkensogen van mijn vader veranderden in vurige kolen.
"Hoe durf je zoiets zeggen tegen je bloedeigen vader!" tierde hij over de pan met aardappelen heen. "Ooit was er een tijd dat kinderen nog respect hadden voor hun ouders en voor de oorlog."
-"Dat was zeker voor 1953?"
Nu werd het mijn vader te gortig. Hij greep zijn vork en stak hem in de eerste de beste aardappel die bij hem in de buurt kwam. Deze aardappel lag op z'n bord.
Normaliter was dit het teken voor iedereen dat we konden gaan eten. Toch aarzelden mijn broertje en mijn moeder. Ze keken naar elkaar en trokken een grimas. Zonder effect.
Mijn vader stopte intussen een enorme lichtgele aardappel in z'n mond.

Wordt vervolgd......